എന്റെ ബ്ലോഗ്‌.. എന്റെ നിരൂപണങ്ങൾ.. എന്റെ കാഴ്ച്ചപ്പാടുകൾ..

Halal Love Story » ᴀ ʀᴇᴛᴀʟɪᴀᴛᴇ ■ രണ്ടായിരങ്ങളിലായിരുന്നു എന്ന് തോന്നുന്നു മലബാറിലെ മുസ്ലിം വീടുകളിൽ ഹോം സിനിമകൾ തരംഗമാവുന്നത്. മുഖ്യധാരാ സിനിമകളോട് പുറം തിരിഞ്ഞു നടന്നിരുന്ന മലബാറിലെ യാഥാസ്ഥിതിക മുസ്ലിം സമൂഹത്തിന് കലയെ പൂർണ്ണമായും തിരസ്കരിക്കാൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല. സിനിമകൾ ഹറാം എന്ന് വിശ്വസിച്ചിരുന്ന ഒരു സമൂഹത്തിന് അവർക്കും കാണാൻ പറ്റാവുന്ന സിനിമകൾ വേണം എന്ന മോഹം വന്നു. അങ്ങനെയാണ്  ഞങ്ങളുടെ തന്നെ ഭാഷയിൽ പറഞ്ഞാൽ "ഹലാലായ" ഹോം സിനിമകൾ പിറക്കുന്നത്. ജമാഅത്തെ ഇസ്‌ലാമി എന്ന മുസ്ലിം സംഘടനയായിരുന്നു ആദ്യമായി ഈ ആശയവുമായി മുന്നോട്ട് വന്നതെങ്കിലും പിന്നീട്  സംഘടനാ ഭേദമന്യേ മുസ്ലിം സമൂഹം അത് നെഞ്ചിലേറ്റി. സലാം കൊടിയത്തൂരിന്റെ "നിങ്ങളെന്നെ ഭ്രാന്തനാക്കി" എന്ന സിനിമയായിരുന്നു അതിൽ ആദ്യത്തേത്. പിന്നീട് അളിയനൊരു ഫ്രീ വിസ, കുടുംബ കലഹം നൂറാം ദിവസം, തുടങ്ങി ഹോം സിനിമകൾ മലബാറിലും പ്രവാസികളുടെ ഇടയിലും മുഖ്യ ധാരാ സിനിമകളെക്കാൾ പ്രചാരം നേടി മുന്നേറി. ലീക്ക് ബീരാനായി വേഷമിട്ട സിദ്ദീഖ് കൊടിയത്തൂരൊക്കെ ഹോം സിനിമകളിലെ ജനപ്രിയ നായകനായി. മഴവിൽ മനോരമയിലെ കോമഡി ഉത്സവത്തിലൂടെ പ്രശസ്തി നേടി പിന്നീട

  Sex Education » ᴀ ʀᴇᴛᴀʟɪᴀᴛᴇ ■ S. E. X എന്ന മൂന്നക്ഷരം തന്നെയാണ് പലരെയും പോലെ എന്നെയും ഈ സീരീസിലേക്ക് ആകർഷിച്ചത്. പക്ഷേ, ആ മൂന്നക്ഷരം മാത്രം പ്രതീക്ഷിച്ചു ആരും ഈ സീരീസ് കാണണം എന്നില്ല. കാരണം, സെക്സ് എന്ന മൂന്നക്ഷരം മാത്രമല്ല. ഓട്ടിസും എറിക്കും തമ്മിലുള്ള ഗാഢമായ സൗഹൃദം, ഒരു കൗമാരക്കാരനായ മകനെ വളർത്തുന്ന ഡോ. ജീൻ മിൽബേൺ എന്ന അമ്മയുടെ കഷ്ടപ്പാടുകളും അവർ തമ്മിലുള്ള ബന്ധവും, ഓട്ടിസും മേവും തമ്മിലുള്ള പ്രണയം, ക്വീർ സമൂഹം നേരിടുന്ന വെല്ലുവിളികളും അവർ അർഹിക്കുന്ന പരിഗണയും, സമകാലീന ലോകത്ത് ഏറ്റവും പ്രസക്തമായ സ്ത്രീ വിരുദ്ധത തുടങ്ങിയ വിഷയങ്ങളെക്കുറിച്ച്  വളരെ സുന്ദരമായി സംസാരിക്കുന്ന ഒരു മനോഹര സീരീസ് കൂടിയാണ് സെക്സ് എഡ്യുക്കേഷൻ. ഒൻപതാം ക്ലാസ്സിലെ ബയോളജി പാഠപുസ്തകത്തിൽ ടീച്ചർ അലക്ഷ്യമായി വായിച്ചു പോയ ഒരൊറ്റ ചാപ്റ്റർ മാത്രമായിരുന്നു നമ്മളിൽ പലർക്കും ലൈംഗിക വിദ്യാഭ്യാസം. ഇന്നത്തെ സമൂഹത്തിൽ ലൈംഗിക വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ പ്രസക്തി ഇത്രത്തോളമുണ്ടായിട്ടും ഭാരതീയരുടെ കപട സദാചാര ബോധത്തിന് മുന്നിൽ സെക്സ് എന്ന മൂന്നക്ഷരത്തേക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുന്നത് പോലും പാപമാണ് എന്ന് വിശ്വസിക്കാൻ വിധിക്കപ്പെട്ട ഒരു സമൂഹമാണ്

  The Bros » ᴀ ʀᴇᴛᴀʟɪᴀᴛᴇ ■ കൊറിയൻ സിനിമയിൽ സ്ക്രീൻ പ്രെസെൻസ് എന്ന വാക്കിന് ഒരു അർത്ഥമുണ്ടെങ്കിൽ അത് ഡോൺ ലീ എന്നാണ്. നായകനെന്ന് വേണ്ട, വില്ലനായി വന്നാലും സഹനടനായി വന്നാൽ പോലും അങ്ങേര് സ്‌ക്രീനിന്റെ ഒരു ഭാഗത്തുണ്ടെങ്കിൽ പിന്നെ ബാക്കിയുള്ളവരെല്ലാം സ്‌ക്രീനിൽ നിന്നും ഔട്ടാണ്. പണ്ട് ഡോൺ ലീയെക്കുറിച്ച് ഞാനെഴുതിയ ഒരു കുറിപ്പിന് താഴെ "മുഖത്ത് ഇമോഷൻസ് വരുത്താൻ അറിയാത്ത നടന്നാണെങ്കിലും അയാളുടെ കിടിലൻ പഞ്ച് കാരണം ഫാനായി" എന്നൊരാൾ കമന്റ് ചെയ്തത് ഓർക്കുന്നു. ഡോൺ ലീയുടെ പഞ്ച് കണ്ടിട്ടോ ആക്ഷൻ കണ്ടിട്ടോ നിങ്ങൾ ഫാനായതിൽ ഞാൻ തെറ്റ് പറയുന്നില്ല. പക്ഷേ, ഇമോഷൻസ് പ്രകടിപ്പിക്കാൻ അറിയാത്ത നടൻ എന്ന പ്രസ്താവന പിൻവലിക്കേണ്ടത് തന്നെയാണ്. കാരണം ഞാൻ ആദ്യമായി പരിഭാഷ ചെയ്തത് ഡോൺ ലീയുടെ ചാമ്പ്യൻ എന്ന സിനിമയായിരുന്നു. അതിന്റെ ക്ലൈമാക്സിൽ ഡോൺ ലീയുടെ ചെറിയൊരു സ്പീച്ചുണ്ട്. ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ പ്രേക്ഷകരുടെയെല്ലാം കണ്ണ് നിറയിച്ചിട്ടാണ് പഹയൻ തിരശീല ഒഴിഞ്ഞത്. ആക്ഷൻ ഹീറോ എന്നൊരു വിശേഷണം കൊണ്ട് നടക്കുമ്പോഴും അദ്ദേഹം അതിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങി നിൽക്കുന്ന ഒരു നടനേ ആയിരുന്നില്ല. ആക്ഷനും കോമഡിയും സമാസമം വഴങ്ങുന്നൊരു നല്